ANSABERE - Borrokan aske

   Munduan dauden konflikto belikoak kubritzen dituzten periodistak gerra korrespontsalak dira. Hauek diote Heredoto izan zela lehen gerra kronista.Heredoto, orain bi mila eta bostehun urte jaio zen Grezian. Bidaiari amorratua izan zen, ikusten zuenaz idazten zuen. Berak utzitako  bederatzi liburuetatik, historia izenekoak, dakizkigu garai korapilatsu haietan gertaturikoak. Bi milenio pasatu diren arren gizartea berdin jarraitzen du, jendeak arazo berberak ditu, askotan, gerra eta gosea. Gaur egun, periodista ausartei esker, konflikto hauen berri izaten dugu berehala, bere krudeltasunean.

   Ofizio noble horren omenez, saiatuko naiz, Ansabereko orratzetan gertatu zen borrokaldia deskribatzen. Kontuan hartu behar duzue, ni, sasi idazle bat naizela. Atzaparrak haitzean heldu lekuetatik eusteko eginak ditudala, ordenagailuaren teklatuan hizkiak idazteko baino. Ikusitakoak pena merezi duenez, aiba borrokan aske bidearen kronika, ostiral honetan gertaturikoa.

   Goizeko zazpi terdietan geratuak ginen Linza aterpetxeko parkinean Arkaitz Iurrita eta biok. Egun argitsua zetorren, beroa. Erritmo bizian hasi ginen maldan gora, egunari denbora irabazi nahian. Ordu eta erdi exkaxetan petretxemako lepoan ginen. Eskaladako materiala gainean jantzi genuen, muga imajinari bat dagoen puntu horretan. Soka sinple bat geraman eskaladarako. Soka fin bat petatetxoa igotzeko. Hamalau zinta espres, joku bat mikrofriend, frienak 0,5 eta 0,75. Motxilak lepoan utzi genituen. Pareta itzalean zegoen, borrokan aske bidea doan zatian itzala eguerdiko ordu batak arte izaten da. Lehen luzeak 7a gradua du, guretzako ere honela da, oso tirada delikatua da, haitz oso hautsia du, seguru fixotik seguru fixora izugarrizko tiradak dauzka. Frienaz zeozer babestu daiteke baina ez dira kokapen onak. Nora goazen abisu garbia zen hau. Bigarren luzeak 7c gradua du, guretzako 7b edo 7b+. Zoragarria, mundiala, ederra, ez ditut kalifikazio gehiagorik. Plaka eskalada da haitz oso onean. Eskalatzailea kapaz bada bere emozioak menderatzeko, beldurra, goza egin dezake. Hirurogei metro luze ditu. Seguroak oso urruti daude. Mikro pare bat sartzeko aukera dago tarte batetan. Hirugarren luzeak 8a gradua du, guk ez genuen usaindu ere egin. Bloke paso gogorra dauka hirugarren eta laugarren txaparen artean. Pasatzeko asko estutu beharra dago. Laugarren luzeak 7a+ gradua du, guretzako 7b. Oso ona. Espigolo eta Zutopistes bideekin partekatzen du bilera. Azken bide honekin, Zutopistes,  lehen hamabost metroak komunak ditu. Ekipamendutik ongi dago, zutopistes bidearen nortasun propiotik aparte, ez du esposizio nabarmenik. Bostgarren luzeak 7a+ gradua du, guretzako 7b+. Oso luze polita eta gogorra.

   Naiz eta bidearen estiloa deportiboa izan, abentura bide baten sentsazioa lortu du tarteetan. Oso bide ona. Trazatu ausarta eta espektakular bat lortu du Ekaitzek.

   Borroka hau librea da, pertsonala. Batak besteari ez dio gainditzen, zapuzten. Ez dago galtzailerik, ez dago irabazlerik. Pertsonala da, norberaren borroka bere gaitasunen kontra. Era horretara lortzen dugu mendizaletasuna kirol bat baino gehiago izatea. 

Linzako parajeak

Goiz jarri ginen martxan

Petretxemako lepora iristen

Paretera gerturatzen

Arkaitz lehen luzean

Bigarren luzea

Hirugarren luzea kamara eguzkitik babesten

Hirugarrena goitik

Laugarrena. Zutopistes bidearekin komunean

Bosgarren luzea

Pirineoak bere osotasunean agertzen zaizkigu  gure aurrean.

!!! Aupaaa ¡¡¡  !!! Gora Mendia ¡¡¡

ORDESA - Heroina

   Ez da berdina zinera bakarrik edo konpañian joatea. Aretoaren argia itzaltzen denean eta filma proiektatzen hasi, bakardadeak ies egiten du, pelikularen historian murgiltzen zarelako. Ez da berdina sexua bakarrik edo parejan izatea. Larruaren egarriak estutzen duenean, norbera bakarka ere aritu dezake, plazerera iritsiz.  Ez da berdina bakarka eskalatzea edo sokadan aritzea. Buruan erronka bat izan ezkero eta hori lortzeko kapaza bazara, satisfazioaren tamaña berdina izaten da.  

Bakardadea bilatu daiteke, ez da nire kasu. Etxetik egun batzuk atera aurretik, dei pilo bat egiten ditut lagunen bila. Guztiok bezala, pazientzia agortzen zaidanean, B planera pasatzen naiz. Azken irtera onetan plan B eta plan A nituen.

Ordesan beti dago zeozer eskala daitekeenik. Berdin dio estutzeko bideren bat aukeratu duzun edo inguruaz gozatzeko linea lasaiagoren bat, emaitza bera da, zoriontasuna. Heroina bidea hautatu nuen nik. Urte asko pasatu dira lehen aldiz bide hau eskalatu nuenetik, Txata Lazkaotarrarekin egin nuen. Bidearen azken luzeko azken pausoan, eskuak jardineko belarretan zituela,erorketa txiki bat izan zuen  txorkatila bihurrituz. Bizkarrean jaitsi behar izan nuen parkingeraino. Bide on bat da, erraza zailtasun aldetik, ederra orokorrean. Oso ongi zabaldua dago, garbia bai dago material fixo aldetik, ez dagoz paraboltik. Pentsa behar dugu Galvez eta De Pablosek zabaldu zutenean frienak asmatu berriak zirela. Sei ordu behar izan ditut eskalada burutzeko. Pozik geratu naiz erronka betetzearekin, bakean.

A planari paso emateko momentua da. Arkaitzek ostiralean jai du eta eskalatzeko prest dago. Kondizio bat dauka, Ansaberera joan nahi du Borrokan aske bidea saiatzera. Baietz esaten diot.

Be laino fin bat dabil, haize hotzak alde batera eta bestera mugitzen du. Naiz eta Ansabereko orratzak ikusten ditugun zeru urdinaren kontrastean, tarteka lainoak ezkutatzen dituzte gure bistatik. Ormaren azpira iristen garenerako lainoez inguratuaz gaude. Hezetasuna dago eta tarteka xirimiri modukoa sumatzen da. Eskalatzen asten gera, jakin badakigu gaur ez dela bide hau egiteko eguna. Bustiak gaude eta jaitsi egiten gara. Enbidoa botata dago, hartu dugu, oraindik partida ez da bukatu.

Luichy-ren croquisa

Ur jauzia bere osotasunean dago

Pareta azpian, bidearen hasieran

Orokorrean harria ona du bideak

Zazpigarren luzeko tetxuaren azpian

Hormak bizirik daude

Azken haurreko luzea

PEÑA MONTAÑESA - Txingorra

   Kazkabar, harriabar, babazuza, hitz horiek guztiak dira txingorraren sinonimoak. Denak batera, ekaitz moduan, erori zitzaizkigun gure gainera libro abiertoko paretan bide berria zabaldutzat jo genuen momentuan. Peña Montañesako azken pareta birjina zen. Ezkutuan zegoen altxorra. Ikustearekin soilik  zirrara sartzen duen orma tentea. Chemari izan zen lehena paretarekin ausartu zena. Bi proiektu desberdin ditu ormaren ezker eta eskuin aldean. Bietan parte hartzen hari naiz. Gora-bera askoren artean, tartean istripu bat, bi bideak ezin bukatu gabiltza. Hirugarren marra bat paretaren erdi erditik sartzen zenaren zalantzarik ez genuen Chemak eta biok. Dudak paretaren goiko orman kokatzen ziran, nolako zailtasuna izango zuen, eta, bide on bat zabaltzeko gai izango ginen zen gure galdera. Chemak, proiektua, bere gainetik egongo zela pentsatzen zuen, ez zuen nahi, kapritxo baten gaitik, pareta parabolez josi. Ezezkoa esan zion eskaladari. Tartean Eneko eta Arkaitz paretan interesatuak zenbiltzan. Piztiaren esperientzi ona ikusirik, eta, goiko ormaren zailtasunak kontuan hartuta, hirurak batera, beste proiektu batetan parte hartu nahi zuten proposatu nien. Dudarik gabe baietz erantzun zidaten.

   Maiatzaren azken astean ginen berriro Oncins herrixkan. Hiru egun genituen bide berrian aritzeko. Agian, suertez, nahikoak izango ziren bukatzeko.

   Paretaren azpira iristea kostatu egiten da. Bi orduko martxa da. Lehen luzearekin hasi aurretik, zozketa egiten dugu tiradak banatzeko. Eneko hasiko da. Gero Arkaitzek segiko dio bigarrrenarekin. Niretzako hirugarrena izango da. Tirada hau motz xamarra iruditzen zait, eta, laugarrenarekin ere segitzen dut. Hau guztia lehen egunerako ez dago gaizki. Sokak fijatuak uzten ditugu hurrengo egunerako eta Oncinsera jaisten gera lotara.

   Hurrengo egunean Arkaitz hasten da bosgarren luzea zabaltzen. Enekok segitzen dio seigarrenari. Niri suertatzen zait paretaren gainera iristeko luzea.

   Pozik ematen ditut azken pausoak. Gailurraren lehen begiradak erakartzen nau. Zelai alpino bat da, loraz, piñuz eta  haritzaz osatua. Mende bat  zutik eta adoretsu pasa  ondoren, haritz erraldoi bat eroria dago amildegiaren ondoan. Ekaitzaren bortizkeriak azkenean zuhaitzari burrukan irabazi dio. Zainak lurretik aterata ditu, eta ihartu egin da. Bat-batean ohartzen naiz, ekaitza, nire gainean sortu dela. Peña montañesako azken pareta igo izanak, ama lurra haserretu duela dirudi, ez zaiola batere gustatu gu honantz iristea. Bi ordu pasatzen ditugu azken aurreko bileran, zintzilik, ekaitzaren erdian. Txingorrak, zuritu egin ditu bazterrak. Gu ere, era bat bustirik gaude.

   Eskalada aldetik, Txingora bidea, oso ona dela esango nuke. Estilo aparta duela ere ausartzen naiz esatea. Berrehun metrotan, progresiorako hamabi parabolt  soilik sartzea, eskalada nolakoa den adierazten digu. Sutsu alpinoa du, naiz eta plaka ezin hobe batzuetatik joan. Zailtasun aldetik, ez du handia. Ori bai, Txingorra bidea eskalatzeko, auto aseguratzeko materialarekin prestu ibili beharko dugu.

Eneko lehen luzean

Arkaitz bigarrenean

Hirugarrena

Laugarena

Arkaitz bosgarrenean

Eneko seigarrenean

Arkaitz luze berdinean

Azken tirada

Txingorraren azpian  " Calor Humano "