PEÑA ALTA- Muskaria eta Regendez bideak

Goierri aldea lainoek eta euriak hartuta dutenean, hanka egitea da onena. Ez oso urrun beste panorama bat bilatu dezakegu, Kantauri itsasoko hezetasunetik, Errioxako mikroklimara. Mahatsentzako ona bada guretzako dudarik gabe baita ere.

Muskaria eskalatua nuen. Regendez berriz ez. Biak egiteko ideiarekin bidaia egin dut Meanoko ahitzetara.

Pareta hauetan zabaldutako lehen bideak dira. Horman ikuskatzen diren bi arrakala bakarrak igotzen dituzte. Ondoren etorri diren bideak beste kutsu bat izan dute.

Muskaria trepada txiki zikin bat egin eta gero hasten da. Bi parabolt daude bertan. Lehen luzea nahiz eta 6a+ izan, bideak duen exigentena izan daiteke. Nahiko zikina dago eta ez dago oso ekipatua. Hurrengo luzeak zoragarriak dira, oso harkaitz onean. Nahiko ekipatua dago, frienak apenas erabiliko ditugu. Luzeak bateratu daitezke.

Regandez berriz, naiz eta ekipata ere egon gehiago erabiliko ditugu frienak eta fisureroak. Lehen luzea ezkerretik eskubira dijoa jardin bateraino. Reunioa parabolt batean egingo dugu. Jardinetik gora 15 metrotara beste bilera bat dago. Hirugarren eta laugarren luzeak fisura zabal batetik dijoaz. Tximinia teknikan igo beharra dago. Paraboltak ondo kokatuak daude. Luze batetan eskalatu dezakegu bi tirada hauek.

Ikusi dudanez bi bide hauen aldamenetan ekipamendu lanetan ari dira.

RANERO- Durdus bidea



DURDUS KROKISA

Hau duk marka.  Ehun da berrogei metroko bide bat eskalatzeko bi egun behar. Gauza ez da asedioan ibili naizela soka fijatuz, ez. Lehen egunean ez nuen lortu pareta azpira iristea. Nahiz eta goiz ibili larunbatean, bidea ez nuen ondo hartu, eta galdua ibili nintzan sasi eta harrikarietan. Situatzea lortu nuenean, eta bidearen traza garbi azaldu zitzaidanean, berandu zen. Garaiz nahi nuen jaitsi bidea egin eta gero, Karpin abenturara joateko plana egina genuen umearekin, eta ezin nuen hutsik egin. Beraz hurrengo egunean beharko zuen izan.

Igandean berriz eguraldia nuen kontrako. Gauean ekaitzak jo zuen eta goizean oraindik trazak zebiltzan Pikos aldean.  Haizeak trumoi hotsa ekartzen zuen niregana. Zerua ere estaltzen zihoan momenturo. Zain egon nitzan denbora puska bat zein traza hartzen zuen ikusteko. Trumoi hotsa gelditu zen, euri fin bat haste zen unean.  Asko botako ez zuen esperantzarekin segitu nuen gerturatzearekin. Erabat bustia iritsi nintzen pareta azpira, ordu bat pasa kostako zitzaidan. Pareta lehorra zegoen. Materiala hartzen ari nintzen bitartean euria egiteari utzi zion.

Lehen luzea flipe bat da. Ez nago ohitua tximinietan ibiltzeaz. Eskerrak parabolta dagoela tximini irteeran. Zein diferentzi luze hau aurretik egin edo bigarrenez joan. Materiala jasotzen ari nintzela bueltakoan beste aurpegi bat ikusi nion arrakala handi honi. Bigarren eta hirugarren luzea batean igo nituen. Hirugarrena igotzeko artifiziala erabili nuen. Bigarrengoz saiatu nintzen librean pasatzen. Trabesia paso bat dauka fuerte xamarra. Laugarrena ere artifiazialez egin nuen gora. Librean salida batzuk beharrezkoak dira seguru batzuetara iristeko. Gantxo bat eraman ezkero ez zen hain obligatua izango. Luze hau librean oso gogorra izango da. Bost garren luzea eta azkena ongi egiten da librean, nahiz eta paso tonto bat izan.

Buelta oinez egin nuen. Ranero gailurraren azpitik, Torca del Carlistako kolladura joan nintzen eta handik behera zuzen Pozolaguako aparkamendura.

Garaiz iritsi nintzan familiarekin karrantzako piztinetara joateko.



Lekuko planoa

Lehen luzea

Laugarren luzea

Azken luzea

Ranero mendiaren magaletik