Plazera Surplons deitzen da

   Orain hilabete pasa eginiko jarduera bat zintzilikatzen dut. Lanpetua ibili naiz, ia ezin iritsi. Egia esan, tarte horretan izan dut Pirinioetara beste irteera bat egiteko aukera, Yurritarekin erronka berri batetan murgildu naiz, Arkaitz tartean egonda gure asmoa gogorra dela ez duzue zalantzarik izango.

   Gaur inspirazioa mendi punta batetan iritsi zait, gailur xume batetan, zeharkalditxo bat egiten ari nintzela. Pirinioak nire oinetan nituen, hunkitu egin naiz. Blogean idazteko erabakia hartu dut.

   Midi d’ossau-ra irtera Apirila bukaeran egin nuen Kepa Escribano-rekin. Ederrenak zeuden bazterrak, neguko lagiak ezin kendurik mendiak, elur zuri berritan bare hotzean. Surplons bide klasikoa aukeratu genuen eskaladarako. Pombi paretaren zatirik tenteena maisuki gainditzen duen eskalada bide aparta. Haitzaren kalitate onak, seguruen kokapen paregabeak, eta gradu tekniko errazak, inguruaz gozatzeko aukera ezin hobea oparitzen digu. Jaitsiera ere erreza du bide honek, Mally bidearen errapelak erabiliko ditugu horretarako.

   Irteera ederra benetan Keparekin burutu nuena, gauza asko genituen kontatzeko, eta  ongi hustu giñan elkar, zahartzearekin batera gizakiago bihurtzen ari gara.

Salenques-Tempestades -

   Pirinioetako txokorik alpinoenak, zalantzarik gabe, Madaleta-Aneto mendi eremuan aurkitzen dira. Hauetatik nabarmentzekoa da Tempestades glaziarra eta granitozko hormek osatzen duten Margalida-Tempestades-Aneto zirkoa, Barrancs aranetik kontenplatua ezin ederragoa dena.

   Eskalada oso interesgarriak aurkitu genezake granitozko horma tente hauetan zehar. Neguan izotza eta mixtoa eskalatu genezake, udan jarduera interesgarriak daude haitz eskaladan. Igoera aukera guzti hauetatik, bat, Salenques-Tempestades zeharkaldia da oso ezaguna mendizaleen artean.

   Bi Pirineista aitzindariek zabaldu zuten eskalada bide hau, Jean Arlaud eta Charles Laffont 1922-ko irailaren 22-an. Pirineoetako biderik zailena eta ederrena bezala ezaguna izan zen garai batean.

   Marronek proposatu zidan bide hau eskalatzea udaberri hasierako elur giroan. Biok eskalatua genuen bidea udako baldintzetan, orain 28 urte nire kasuan.

   Larunbateko azken orduan irten giñan oienez kotxetik, errepidea itxia zegoen Ospitaletik aurrera, Barrancs aranean gaua pasatzeko ideia generaman, lo zakuak nahiko izan beharko zuten horretarako, izarrak izango genituen lagun.

   Ehunka eskiatzaile topatu genituen Aguallust arteko bidean, Aneto igotzetik zentozten. Hortik aurrera ez giñan inorekin gurutzatu.

   Egunaren azken argietan aurkitu genuen gaua pasatzeko egokia zirudien leku bat. Haitz horma baten azpian elurraren kapritxoz ordeka babestu bat sortua zen.Generaman guztia erabili genuen bibaka prestatzeko, gaua erosoa izan behar zuen.

   Eguna argitzea zela irten giñan gure erronka burutzea. Eroso oinez gindoazen elur gogorraren gainetik. Granpoiak ongi heltzen zuten gure zama, honek segurtasuna eman zigun malda tentea jartzen hasi zenean. Haitzetan lehen pausoak esku larruez eta mendi botez egin genituen. Suertez, eskalada pausoak gogortzen hasi zirenean eguzkiak pittin bat gozatua zuen giroa,Katu oinak jantzi eta esku hutsik segi genuen gure igoerarekin. Gozatzen gindoazen, une oro argazkiak ateratzen genituen, momentu horiek hilezkortu nahian.          Margalidako gailurrean deskantsu txiki bat egin genuen zertxo bat jateko, goizeko hamarrak ziran. Zailtasun teknikoak pasata genituen jadanik, urruti ikusten zen oraindik Anetoko gailurra. Luze joan zitzaigun azken zati hau, arratseko hirurak ziran Anetoko bizkarrera iristea lortu genuenerako, elur malutak erortzen ari ziran une horretan. Jaitsierari ekin genion elur maldetatik behera. Barrancs-en lo zakuak jaso genituen berriro debora asko galdu gabe. Arratseko zazpietan Ospitalean giñan kotxearen segurtasunean, zerbeza pare bat hartu eta mokadu bat jateko prest.

WADI RUM Beduinoen altxorra

   Mohamed-i irribarre borobil bat marraztu zitzaion aurpegian hatz lodiarekin ongi keinua egin nionean. Eskuetan nire izena zeraman karteltxoa zuen, Ammango aireportuan gure zain zegoen. 
   Kostata mugitzen zen Mohamed, arnasa hartzeko ere ahaleginak egin behar zituen. Gizon sendoa zen, itxuraz utzia bere txilaba marroi zimurtuaz eta sandalia arruntez. Hogei urte zeramatzan taxiarekin, aurrez soldadu izan omen zen. Bere autoa hondarraz betea zegoen, dastatu ere egin genezake, basamortuko harea zen, gure patua.

   Goizeko ordubietan iritsi giñan Rum-go herrira, hiru ordu eta erdiko bidaia izan zen. Atayek-en etxean utzi gintuen Mohamed-ek, honek logela bat prestatua zuen guretzako.

   Atayek beduinoa da, eta beraien moduan janzten da, txilaba eta buruko zapiaz. Gaztea da, argala eta altua. Beltza du ilea eta begiak, azala iluna du ere. Mendi eta basamortu gidaria da bera, turismoz bizi da, eta aurrera ateratzen du familia, hiru alaba eta emaztea.

   Nahiz eta oso nekaturik oheratu, ezin izan genuen ongi lo egin. Lokartu eta gutxira, Imanak, otoitzak zabaldu zituen megafoniaz ozenki. Ondoren hautsaz betetako leihoetatik argitasuna sartzen hasi zen, goizeko seietan egunak argitzen du hemen. Janila, Atayek-en alaba gazteena, gu ezagutzeko irriki zegoenez, gure gelako ate ondoan jolasean zebilen lehen ordutik mota guztietako hotsak ateraz.

   Gelako atea zabaltzean inguruko handitasunak txunditu gintuen, basamortuko hondarrak zutitu direla dirudi mendi eta dorre erraldoiak sortuz. Dena da kolore berekoa, basamortuko hondarra den berekoa, marroia.

   Pareta tente hauek hareharrizko motakoak dira. Harri garratza inguru guztia bezala. Hatzekin ukitzean harea sentitzen da, hondar partikulak lixa moduan heltzen zaituzte. Biguna da, erraz landu daiteke. Horma guztiak ez dira onak eskaladarako, gehiena haitz hauskorra da, azukrea moduan eskuetan desegiten dena. Tarteka, naturaren kapritxoz, haitz sendoa dago, arrakala eta helduleku egokiaz, eskalatzaileen gozamenerako. Guk benetan gozatu egin dugu.

Aquario bidea

Aquario bidea

Raid mit the Camel bidea

Raid mit the Camel bidea

 Raid mit the Camel bidea

Raid mit the Camel bidea

   Egun gutxi genituen eskalatzeko, zazpi egun guztira, eta eskalada bide zerrenda luzea zen, aukeraketa bat egin behar genuen. Faktore logistikoa ere or dago, akatsa egiten baduzu egun hori galdua da, guri gertatu zitzaigun. Zazpi egunetan burutu al izan ditugun eskalada bideak hauek dira:

JEBEL RUM East dome

 *Aquarius + Mano negra. Lau luze egin genituen lehen egunean.

 *Raid mit the Camel. Denbora falta azken lau luzeak ez genituen igo. Logistika arazoak.

JEBEL RUM South

 *Lau luze igotzen ditugu,horietako bat berria, nahastu garela konturatzen garen arte. Logistika arazoak.

ABU ADINA TOWERS

 *Lionheart

N. NASSRANI

*Guerra santa

JEBEL UM EJIL

 *The Beauty

Abu Adina Towers

Lyonheart bidea

Lionheart bidea

Lionheart bidea

N. Nassrani ekialde aurpegia

Guerra Santa bidea

Guerra Santa bidea

N. Nassrani gailurrean

   Rum herria ez da polita, utzia dago, zikina. Aldi baterako egiña dagoela dirudi Beduino kanpamentu bat moduan, edozein egunetan jaso eta hanka egiteko prestatua dagoela dirudi, basamortuari kendutako lekua berriro itzuliz.

   Antzinatik bizi dira pertsonak inguru honetan, hormetan aurkitu dituzten Petroglifoen gaitik jakintsuek dakite kultura Tamudikoak zirela. Nabateoarrak ere ba zuten beraien asentamendua, Petra-ko biztanleak ere Nabateoarrak ziran, Allat jainkosaren tenplua dago Jebel Rum azpian. Diote Nabateoarrak direla Beduinoen arbasoak.

Nabateoen tenplua

Jebel um Ejil pareta

The Beauty bidea

The Beauty bidea

The Beauty bidea

   Ez da zaila Widi Rum-era bidaiatzea, oso turistikoa da Jordania eta ondo hornitua dago hotel eta garraio publikoz. Gu denboraz justu ibili behar ginenez Ayatek-en zerbitzuak kontratatu genituen. Norbait interesatua balego hemen du bere email-a eta ordaindu genuen prezioak hauek dira:

Atayek Hamad Al-Zalabea

deser-guide@yahoo.com

 *Taxia Ammango aireportua - Wadi Run 90JD

 *Gosaldu + Afaldu + Lo egin 20JD egun

 *4x4 autoa N. Nassrani 30JD

 Euro bat 0,75JD aldatu genuen guk. Aqaban Amman-go aireportuan baino aldaketa hobea dago.

Bidai hau nire lagun Chemari-rekin egin dut.