Nortasuna beharrezkoa
dugu pertsona orok harremanetarako, bai propioa eta baita ere kolektiboa. Nortasun
propioa, hazten goazen eran, urteen poderioz sortzen dugu. Azkenean batzuek
besteenik desberdintzen gaitu. Ez dagoz bi pertsona nortasun propio berekoak.
Nortasun kolektiboak,
aldiz, giza taldeak hartzen ditu, eta izaeratik aparte zentzu kulturalak
ere baditu.
Lehen aldia dut nire
bidai batean, eta bidai batzuk egina naiz, gure nortasun kolektiboaren
ezaugarriak jakinak zirela. Behingoz Aleman, Txinatar edo Espainiar baten
pareko senti izan naiz. Gehienetan gure nortasun kolektiboa ezezaguna gertatu
izan zaie jakin minean ziren horiei. Non -where are you from? Galdetzen zidaten, eta, nire erantzuna
ulergaitza gertatzen zitzaien. Eta bat-batean, Georgia ahaztu honetan,
Euskaldunen berri zuten. Are gehiago, estimatzen gintuzten, gure kultura traba guztien gainetik, hortzekin helduta, irautea lortu dugulako.
Pertsonetik aparte, gauza
guztiak dute nortasuna. Nortasun hori erreala edo irreala izan daiteke.
Nortasun errealean sartuko genituzke naturalki sortutako itsasoak, ibaiak,
mendiak, etab. Direna erakusten dute, eta dutena ere bai begiratzen jakiten
badugu. Nortasun irrealean berriz, gizakiak sortutako eraikuntzak daude, gauza artifizialak. Georgian ere sortzen ari dira horrelako espazioak. Ikus
ezazue Batumi adierazle bezala, itsas beltzeko Benidorm, eta ulertuko duzu zertaz ari naizen.
Ushba nortasun erreal handiko mendi bat
dugu, bai hego puntan, eta baita ere bizkia duen ipar puntan. Naiz eta
mendiaren aurpegi guztiak miaztu, ez duzu eroso igotzeko lekurik aurkituko. Gure alegiña hego-mendebaldeko ertzean
gerta behar zen. Berau era poetiko baten moduan deskribatzen hasita, emakume lirain bat
bezala egingo nuen. Glaziar zuri eta biurri batek estaltzen dizkio oinak,
izarak balitz moduan. Erdi etzana dago, hankak tolesturik, aresta luze baten
moduan agertzen dira. Gorputza tente du eta ondo formatako figura dauka,
erakartzen du, berotu. Burua atzera botata dauka, hile zuriak, liso,
zintzilikatzen zaizkiola. Guztira bi mila metro bekatu.
Uztailaren
bederatzian Mestian ginen Kepa Escribano, Raul Gonzalez eta idazten ari den hau. Hurrengo egunean, hamaikan ia glaziarreko aldapak igotzen hasiak ginen. Eguraldi iragarpenak bi egun on ematen
zituen, eta aprobetxa beharrak zeuden. Nork daki gero zer egingo duen.
Hamabian eskaladari ekin genion, arin gindoazen, ala eta guztiz metroak igotzea
kostatzen zitzaigun. Egun argiaren azken orduetan bibaka egiteko leku dezente batetara
iritxi ginen. Gaua eserita, eta lumazko txaketarekin babestuta igaro behar
izan genuen. Hamahiruan, bi luzetan ertzaren gainean ginen. Ideiak ez ziran
garbiak. Gailurrera segitzen bagenuen, berriro puntu honetara itzultzea benetan
zaila izango zitzaigun. Gailurrera segitzen bagenuen, eta hego aurpegitik
jaisten hasi, ez genuen ezagutzen, ez bai genuen astirik izan berau ikusteko. Gailurrera
segitzen bagenuen, eta ekaitza sartu, arazoak izango genitugun, eguraldi
iragarpenak hori zioen. Beraz, balantza alde batetara inklinatzen zen,
zentzukotasunera. Errapelatzen hasi ginen. Jaisten ari ginela ekaitzak astindu
zigun, adieraziz balantza ongi ekilibratua zegola.
 |
| Glaziarrean gora |
 |
Glaziarrean kanpaturik Pilarraren bista hazpitik |
 |
| Hurrengo egunean goiz |
 |
| Aristan |
 |
| Aresta buka ezina |
 |
| pareta bertikalaren hasiera |
 |
| metroak gora |
 |
 |
| mistoko luze bat |
 |
Erdi neberoan, bibakera iristen    GULBA 3725m 
Gulbaren nortasuna Ushbak zurgatzen du,
anai txiki bat da, neba handiaren babesean. Myshliaev bidearen eskalada egin
eta gero beste igoera bat bilatzen ari ginen. Argazki batetan Gulbaren
mendebal aurpegian haitza nahiko bertikala ageri zen. Liburuxka batetan ere
erreferentzia egiten zioten hastapenerako egokitzat moduan. Zer da astapena
inguru hauetan? Hori da deszifratu behar genuena. Uztailak hamazazpian, irteera
espres bat egin genuen. Bi mila metro desnibel pareta azpira iristeko, eta bostehun metroko bidea eskalatu, berriro bailarara jaisteko.
Paliza latza. Eskalada bide osoan ez genuen utzitako materialik topatu. Lehen
bi luzeetan nahiko nabarmena zen lehendik eskalatua egon izana, heldulekuetan
sumatzen zen. Hortik haurrera, guretzako, eskalatu gabea zegoen. Haitza ona
dauka paretak. Jaitsieran berriz, destrepe asko egin beharra daude, lau errapel
motz kenduta. Azken partian, kanal batetik dijoa, bloquez eta harriz betea.
Kontu handiz ibili beharrekoa. Bidearen izena, Roza-ren omenez jarri genion,
svanetieraz eskerrak emanez gure Guest Houseko etxeko andreari.
Goizean goiz taxiak Mazerin utzi zigun
              
gailurrean mokadutxoa
Jatsierako azken pala
DALALAKHVARA
Dalalakhvara hiru orratzak urrutitik uztartu genituen. Bere
itxurak erakarri gintuen, formak. Honek, eskalada on batekin amestea eragin gintuen. Beraien nortasunaz ez genekien ezer. Ezta ere, zein zen biderik hoberena bere maldetara iristeko. Baina, behintzat, plan bat genuen, zita bat, haitzezko
damatxo batekin.
Uztailak 23-han, martxan ginen
berriro. Glaziarreko bidea hartu genuenean, gure orratzak bistaz galdu
genituen, eta zalantzak sortu zitzaizkigun; nondik izango zen egokien atakea jotzeko.
Glaziar kaotiko bat genuen aurrean, eta kanal zabal bat eskuinean, orratzetara norabidea hartzen duena. Zer egin? Bertan kanpatzea erabaki genuen,
eta hurrengo egunean kanaletik gora tiratzea. Uztailak 24-han, goiz, igoerari
ekiten diogu. Ez da xamurra metroak irabaztea kanalari, harri eta lur suelto
asko dago, hanka firme jartzea ezinezkoa da. Elurretara iristen garenean gauzak
errazten dira, erosoagoa egiten da igoera. Lau ordu kostatzen zaigu kanalaren mila
metroak igotzea, eta kolladu batetara iristea. Orduan konturatzen gara gure
akatsaz. Hiru orratzen lehenaren azpian gaude, ahizpa itsusienaren
magalean. Itxura ez zen ona, eta gainera haitza oso kalitate eskasekoa ere.
Gaztetxo bat bere lehen maitasun zitak kale egin dion moduan sentitzen
gara, triste. Jakinda, “lige” berri honek ez gaituela hasetuko, gu usainean aritu garen
damatxoa eskura ez dugu, atzera egiten dugu kanaletik bera. Uztaikak 25-han,
gauean, ekaitz bortitz batek astintzen gaitu. Apokalipsia dirudi. Goizean
oraindik euri txikitan zegoen. Mestiara jaisten gera.
Chatin-tau eta ipar ushba
Glaziarrean kanpatu genuen
Kanaletik gora tiratu genuen
 
Ushba ipar punta eta Gulba kolladutikan
kolladuaren beste aldean
Gaueko ekaitzaren goiz hondarrak
DATU BATZUK 
Ushba mendia Georgiako Kaukason dago. Svanetia probintzian, Mestia
herriaren gainean. Mendizaleen artean mendi desiratua izan da beti. Nahiz eta ez egon Kaukasoko bost mila
metroko mendien artean, 4710m ditu, bere igoerak zailtasun handia dauka.
Bidaiatxo batetan pentsatzen ari ba zarete,
jakin, hegaldiak nahiko ekonomikoak ateratzen direla Bartzelonatik eta Madrildik
Tbilisi-ra. Guk Pegasus air konpaiarekin egin genuen Istanbuletik pasatuz.
Tbilisin, Mestiarako bidaia, normalean, furgonetaz ( marshuka ) egiten
da. Oso goiz ateratzen dira Georgiako hiriburutik Mestiaruntz, eta hamar ordu
irauten du bidaiak. Mestia asko aldatu da azken urte hauetan, jan eta lo
egiteko aukera izugarriak daude. Mendi kontuetan beste gauza bat da.
Informazioa lortzea benetan zaila da, oiko bideetatik at joatea pentsatzen ba
dugu beintzat. Mendiko materialea eta gauza teknikoak erostea pentsa ezina gertatzen da, Oraingoz. Sukalderako gas botilak, Coleman tipokoak, Tbilisin erosi behar izango ditugu joan aurretik. Mestian topatu genituen camping gaz tipokoak bere
kemadore eta guzti. Mestian mendi erreskaterako talde bat dago, komenigarria da gure asmoak bertan azaltzea. Naiz eta ingelesarekin nahiko larri dabiltzan,
ulertuko zarete. Militar postuak ere aurkituko dituzue zenbait puntutan, Bechon
esate baterako, pasaportea erakutsi eta paper bat betetzearekin nahikoa da.
Prezio batzuk pasatzen dizkizuet ideia bat
egin dezazuen:
1€ = 2,35 lari
Hegazkina +- 300€
Taxia aireportutik Tblisira 40 lari
Furgoneta ( marshuka ) Tbilisi Mestia 30 lari
Lo + afari + gosaria Mestian ( Roza’s guest house ) 40 lari eguneko
Kotxe partikularra Mestiatik – Mazerira 70
lari
!!! GOZATU MESTIAN GUK GOZATU DUGUN MODUAN ¡¡¡
|
