PEÑA SANTA-Mar de nieblas

  Lainoak itsutzen gaitu. Aurrean duguna ez dugu ikusten. Sinplea eta erraza dena, konplikatua eta zaila bihurtzen da. Itsu, zein norabide hartu behar dugun ez jakinik, arriskutsu bihurtzen da. Hezea dago, haizeak urrun ez dagoen itsasotik lurrina ekartzen du. Leku berdinean bueltaka gabiltza irteera iritsi ezinik. Ikusmengabe, noraezean, nork bere iritzia ematen hasten gara. Batek gora, bera besteak, ezkerretara honek. Denak saiatzen gara gure irtenbidea azaltzen, ikusten ez duten horiei gure orientazio espazialez konbentzitzen. Momentu bereziak pertsonen portaera errealean.

  Gauez eta lainopean iritsi ginen Peña Santa gailurrera, hasierako textua une horretan gertatu zen. Mar de nieblas bidea era askean igota gentozen, Unai Mendia, Kepa Escribano eta hirurok. Ederra joan zen eguna, eguraldia aparta zen, adiskidetasuna ezin hobea.
Eskalada bidea, mar de nieblas, bi mila garren urtekoa da, Jose Manuel Fernandez eta Miguel Pita zabaldua. Era askean, 6c gradua,eta era artifizialean, A2 gradua, partekatzen zuen. Era artifizialean buriladoraerekin kakoentzako zulotxoak eginez gainditu zituzten pauso asko. Haitz oso onean, bati bat bidearen bigarren zatian, kare harrizko horma grisean kanal bertikalak dira ezaugarri berezienak, era bat txunditu ninduten plaka hauek. Gure iritziz, 7b gradua era askean ateratzen da gehienez. Hamar garren luzea kenduz, non hortzak gehiago estutu behar diren, kako talona erabili genuen pauso bat babesteko, arazo handirik gabe egin daiteke.

  Ez zen hau burutu genuen bide bakarra izan. Aurreko egunean, Pico Pedalejo-n Big Bang bidea eskalatuak gentozen. Bidea kateatzea lortu genuen, sokadaren lana emaitza orokorra moduan kontsideratzen ba dugu. 1996 garren urtean zabaldua, Angel Bengoechea eta Javier Saenz eskalatzaile kantabriarren eskuz. 7c zailtasunak ditu, eta nabaritzen zaio eskaladan denbora ez dela alperrik pasa. Azpitik zabaltzearen teknikak eta etikak bideen kalitatearekin bat datoz. Asko gustatu zitzaigun bidea eta pareta izugarri hau ere.

Udazkena emen da

Peña Santako infoa nahi ezkero enlaze hau ona da:

http://www.atate.info/home/yarakax1/public_html/atate/guia-practica/item/222-pena-santa-de-castilla.html

PEMBROKE - Eskalada TRAD-izionala

   Zerk eramaten gaitu bidaiatzera? Furgoneta trastoz bete eta mila kilometro pasa egitea?

   Ingelesak, beti oso jantziak, beraien idazle klasikoekin arrazoitzen dute bidaiatzeko griña. Adibidez Mark Twain;  

“Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbour. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.”

   Nik, nire arrazoitze sinpleaz, literatura kaxkarrez, saiatuko naiz bidai honen zergatia azaltzen.

   Gustuko dut nire begiez kontenplatzea etxean ikuskatu ditudan, eta txunditu didaten, argazkien lekuak. Emozioak betetzen nau leku amestu horiek nire begiez, era naturalean, ikustean, era horretara ederragoak direla baieztatzen dudanean. Oker ez nengoela adierazten dit, egindako esfortzu guztiak pena merezi izan dutela.

   Pembrokera bidai prestaketa, gehienetan bezala, argazki batzuekin hasi zen. Itsasoa eta hondartza zoragarriak, eskalada ona egiteko aukera, ezezaguna genuen leku bat.

   Pembrokeshire, Gales hegoaldean dagoen eskualde bat da. Aberastasun natural handiko zona da. Beraien eguneroko jardueratik kanpo, abeltzaintza eta arrantza, turismoak leku garrantzitsua hartu du. Denetik egin daiteke inguru hauetan, batez ere itsasoari lotutako kirolak. Mendi txangoek ere jende asko erakartzen dute, izugarri polita da ingurua.
    Pembrokeko Eskalada oso ezaguna da Britainian. Ezaugarri oso bereziak ditu, itsasertzean eskalatzen da. Itsaslabarrak direnez, gehienetan, errapelatzen iritsi beharko dugu pareta azpira. Itsasaldiak kontutan hartu beharko ditugu bideen hasietara iristeko, itsasoak estaltzen bai ditu bide askoren oinarria itsasgora dagoenean. Parabolt eta seguru fixorik ez dago, bariante eta bide alternatibo aukera haundia sortzen du honek. 
   Beste faktore bat, baina hau Britainia osoan kontuan hartu beharrekoa, eguraldiarena da. Oso aldakorra, egun berdinean udako bero sargoritik negu desatseginera pasa genezake, eta udaberriko ilunabar fresko batekin bukatu. 
   Orokorrean eskalada bideak luze batekoak dira, ez ohikoa eskalada tradizionalean, hau ez da arazoa, asetu garen sentsazioa berealakoa izango dugu.

   Norbaitek asmoa ba luke inguru hauek ezagutu eta eskalatzeko, aiba aholku batzuk:

   Bidai merkeena furgonetarekin egiten dena da, Calaisen ferria hartu, eta Britainian sartu. Beste aukera bat, hau garestiagoa baino askoz erosoagoa, Bilbon edo Santander-en ferria hartzea da. Guk itzulera horrela egin genuen, Portsmouth-Santander. 
  Inglaterran gidatzeko dugun beldurra ez da benetakoa, ez dago inungo arazorik ezkerretik gidatzearekin. Okerrena trafikoa da, handia bide gehienetan, bati bat Londres pasatzen dugunean. Aldiz bideak onak dira eta dohainekoak.
   Furgonetarekin gaua pasatzeko kontuez, kanpin aukera handia dago edonon. Zerbitzu aldetik oso oinarrikoak gehienak, prezioz ere etxean baino merkeagoak dira. 
    Pembroke inguruetan, kosta ondoan, eskalada guneetatik gertu, aukera asko dugu ere. Gu Trefalen Farm-en egon giñan. Oso zerbitzu basikoak ditu kanping honek, aldiz inguruak zoragarriak dira. Broad haven south hondartza ondoan dago, eskalada sektoreetatik 5 minutuetara.

   Pembroken eskalatzeko, lehenago aipatu dudan moduan, gehienetan errapelatu beharra dago. Komenigarria da fijatzeko soka bat eramatea sektoreetara jaisteko. 50m-ekin aski izango dugu. Friend eta mikofriend-ez ongi hornituak joan. Fisurero joku on bat ere eraman, asko erabiltzen dira. Eskalatu ditudan bide guztietan, ez dut parabolt bat bera ikusi, eta iltze bakarra txapatu dut. 
   Harria oso ona da, arrakala askorekin. Itsaso ondoan eskalatzearen ondorioz, askotan, hezetasun handia egoten da. Arrakala batzuk bustiak aurkitu ditut, eta erregleta romo batean edo bestean gorriak ikusi ere bai.

   Graduazio sistema berezia dute ere. Konpromisoa eta zailtasuna bereizten dute. Lehenarentzat E letra erabiltzen dute zenbaki batekin, bat-etik zazpira, eskalada gida zaharrean behintzat. Zailtasunarena azaltzeko, frantses eskalaren zenbakiak erabiltzen dituzte, baina, errango gehiagorekin. Adibidez:

E1 5b – Ongi babesten da, eta 5. gradutik 6a gradura joango litzake.

E3 5c – Gauzak serio jartzen dira, eta 6b gradutik 6c+ gradura.

E5 6a – Al loro erorketekin, eta 7a gradutik 7c gradura.

   Letren graduazio sistema ere ba dute bide batzuk. Gure D ( dificil ) edo MD ( muy dificil ) antzera. VS ( very severe ) edo HVS ( hard very severe ). Extremaly severe E letra izango zen, hasieran ikusitako sistema.

   Konplexua da. Eskalada gidan, eta hau asko eskertzen da, bide  koitzari egileak egiten duen idatzizko deskribapena. Gida zaharrean horrela da behintzat, oso baliagarria. Ongi dago gida hau, eta imajinatzen dut berria, argazkiak erabiltzen dituzte marrazkien ordez, hobeto egongo dela.

   Asetu nau eskaladak eta lekuak. Ia egunero eskalatu dut. Fisikoki baino psikikoki beteagoa nengoen. Zerbait bide gogorrago probatzeko gogotan geratu naiz, baina bakarkako eskaladak hori du, ez duzu gehiegi estutzen.
   Eguraldia primerakoa izan dugu. Bi astetatik hiru egunetan egin digu txarra. Euria eta haize zakarrak izan genituen. Hau ere kontutan hartu beharko duzue.  Kosta izanik, euria ez da goitik behera erortzen, zeharrean baizik. Dendak edo abantzeak eramaten ba dituzue, sendoak izan daitezela.

  Hemen nik eginiko eskalada bideen zerrenda:

  

   St. Govan`s

Chieftain VS 4c

Vice is nice E2 5b

The loosener HVS 5a

Space cadet E3 5c

Pancer II HVS 5a

Bomb bay VS 4c

The butcher E2 5c

Clean hand blues band E2 5c

Gandi VS 4b

Ricochet E2 5c

   Stennis head

·         Highland fling HS 4b

·         Wold war III blues HVS 5b

·         Quickstep VS 4b

·         Dire straits E2 5c

·         Manzoku E1 5b

·         Hercules HVS 5a

   St. Govan`s east

·         First blood E2 5c

·         Forbidden fruits E3 5c

·         Howling gale E3 6a

·         Silent running E4 6b

   Trevallen

·         Youth on fire E3 5c

·         Sunlover E3 5c

·         Barbarella E5 6a ( soka goitik )

   Mowing word

·         Diedre south HS 4a

·         Snozwanger E1 5b

·         Crimes of freedom E2 5b

   Bidaiak hau eman du. Informazioa baliagarria izango delakoan.

   Nik gozatu dudana gozatzea lortzen baduzue, pozik itzuliko zarete.

 Trefalen farm kanpina

 Bilera-errapel bat

 stackpole head

 Britainiar eskalatzaileak

 First blood bidean

 Ricochet bidean

 Eskalatzaile bat E7 batetan sartua

 Barbarella pareta

 St. Govan`s

 Tevallen

 Mowing wold

ANSO - Kant'ona

   Urte sasoi honetan, udara, ez da erraza izaten eskalada bide bat aukeratzea. Ia derrigorrez, bidea, itzaletan egon beharra dauka. Aurreko egunean ongi pairatu genituen Enekok eta biok ondorioak. Eguzkiak egurtu gintuen punta Fetas-eko gure proiektu berrian. Hankak hazi haziak, hatzak sutan, gorputza erabat ahul, ezinean ibili ginan haitzezko olatu bat den horma ikusgarri horretan.

   Eneko etxera bueltatua zen, lana egin behar zuen hurrengo egunean. Nik ordea oraindik Piriniotaz disfrutatu nezaken. Anso eta Ordesa nituen eskalada leku posible artean. Biak erabat desberdin, biak ala eder. Anso aldera bideratu nintzan. Artxintxa orratzetan dagoen Kant’ona izan zen nire eskalada aukeraketa.
Goizez itzalean, eguerdi arte ez dio eguzkiak jotzen. Gerardo Telletxeak eta Xabier Inziartek zabaldua da bide hau. Lau luze ditu, eta hirugarren eta laugarren luzeek arrakala zati interesgarriak dituzte. Ekipamentuan eskuzabal, friend eta mikrofriend batzuekin ongi egiten da.

   Gustatu zait bidea. Motza izanik, eta nahiko azkar egiten denez, arratsa erreka ondoko itzal batetan etzanda, liburu eder bat irakurriz, pasatzeko aukera dago. Plan mundiala benetan.

Lehen luzea

Bigarren luzea

Hirugarren luzea

Laugarrena

PEÑA MONTAÑESA-Apriet€xit

   Sarritan hitz berriak egokitzen ari gara gure hiztegira. Gehienak ingeles jatorrikoak dira. Azkenengoa “Exit” dugu. Irten esanahia du. Gure ahora, Europa zaharrean ditugun arazo sozial eta ekonomikoei esker erantsia dator. Lehen aldiz Grezian entzun zen, Grexit-a. Urrena Britanian  Brexit-a. Bi egoera desberdin, bi emaitza ere desberdin.  Nortzuk izango dira urrenak?

   Logikak dio, leku batetan deseroso gaudenean, hoberena, alde egitea dela. Doazenak, pertsonak edo taldeak, asmoak eta zergatiak adieraziz, lasai hanka egiten dute. Ulergarria eta errespetagarria ehuneko ehunean. Hau ez da horrela izaten interes ekonomikoak tartean sartzen direnean.

   Aurreko sarrera batetan, Greziarren exit-a alegiña, historia klasikoko odisea baten moduan marraztu nuen, epopeia batetan.

   Britainiarrek beti harridura sortu didate. Sarrera honetan ez dut Exit-era eraman dituen arrazoiaz jardun nahi. Adierazi dudanez, nire iritziz, ekonomia tarteko sartzen denean gizarte balioei errespetua galtzen diegu. Ausardiaz mintzo nahi dut, Britainiarrek beti erakutsi duten doiaz, baloreaz.

   Eskoziarren Exit alegina, “Scexit”, Britaniarren oniritziz burutu zen. Guztiz ezinezkoa Iberiaren penintsulan. Aipatu besterik ez ditut egingo, Britainiarrek Europako historia odoltsuenetan izan duten paper erabakarria; Espainiako inperioa suntsitu zuten, Napoleon egurtu, Nazien asmoak trukatu zituzten.

   Mendi jardueraz jardun nahi dut. Logiko: Britainiarrak eskalada estilo propio bat gauzatu eta ezarri dute. Bai goi mendietan, alpine style climbing, bai haitz eskaladan, trad climbing. Hizotz eskalada Eskoziarrei uzten diet, scottish mixed climbing. Beraiek izan dira haitzetatik igotzea erronka duen kirol honen asmatzaileak. Eskalada egiteko leku apartarik izan gabe, eguraldia lagun gutxitan izan da, Britainiako eskalatzaileak ongi trebatzen dira munduan zehar dauden mendi eta hormetan beraien marka uzteko.

   Haitz eskaladan ez zuten sistematikoki Frantziatik zetorren kirol eskaladaren tendentzia hartu, guk erabat onartu genuen. Beraiek bereari eutsi zieten, zailtasuna eta konpromisoa bat egiten duen eskalada batetan. Nire iritziz ez zuten oker jokatu. Britainian badaude paraboltaz ongi hornitutako bideak, noski, baina trad eskalada oso errespetagarria da. Bi eskalada mota hauek batera elkar banatzen dute eskalada espazioa.

   Beraz, ni ez naiz batere harritu Britainiarrek, Europako Ekonomi Elkartea, uzteko hartu duten erabakiarekin. Gai dira hori eta gehiago egiteko. Duzunaz eta zarenaz arro bazaude, zeni izan behar diozu beldur?

   Hiru urte behar izan ditugu Apriet€xit zabaltzeko, urte zailak gainera. Chemarik eta Fernando Peralta hasi ziran bidea zabaltzen. Hirugarren luze arte iritsi ziren lehen tentaldi hartan. Ondoren Chemak eta biok ekin genion proiektuari. Saiakera batetan,  Chemak min hartu zuen, eta, ebakuntza-gelatik pasa behar izan zuen. Ia osatua eta indarrak berreskuratuak, bidea bukatzea lortu dugu.

   Urrun geratzen da Libro abierto-ko pareta. Bi ordu luze behar dira horma azpira iristeko. Udan, hain estimatua dugun hitzala, motz geratzen da beroak astindu aurretik, arratseko ordu-biak arte ez du eguzkiak jotzen. Neguan, hotz handia egiten du goizeko itzaletan. Eguzkiak jotzen hasten denean egun argi gutxi izango dugu gorantz segitzeko.

   Apriet€xit, Txingorra baino lehen zabaltzen hasi ginan. Bi bideak pareta berdinean daude. Azken hau bi egunetan zabaltzea lortu genuen Arkaitz, Eneko eta hirurok.

   Apriet€xit azken luzea ezik, hau denbora gaitik librean bai baina kateatu gabe utzi behar izan genuen, behetik kateatua dago. Horregatik azken luzeari 7C ¿? jarri diogu.

   Horma honetatik jaisteko bi aukera ditugu. Oinez kanal mayor aldetik, edo errapel eginez Txingorra bidetik.

   Pareta honetatik ateratzeko ondo estutu beharra dago, eta, gure gizarteak galtzear duen ausardi pittin bat ere beharrezko izango da. Azkenean hau bizitza modukoa da, hemen ez da ezer oparitzen.