UZTURRE - Egunkaria Bidea

   

 Jesukristok duela ia bi mila urte, gaurko egun batez, aste santuan gabiltza egun hauetan, bere kalbarioa izan zuen. Izugarrizko gurutzea bizkarrean hartuta ekin zion Golgota mendiaren igoerari, Erromatarrek golpatzen zuten bitartean zeraman zama goruntz. Gurutzea Golgota mendiaren puntan ezarri zuten, Euskal Herriko mendi askotan bezala, Nazareteko jesus bertatik zintzilikatu zuten hiltze bana sartuz esku eta hanketan.
 Ideia ori etorri zait burura Uzturreko gailurrera iritsi naizenean eta, aurrez aurre gurutze zuri  erraldoiarekin topo egin dudanean. Zergatik gurutzea? Norbaitek Tolosatik bizkarrean igoko zuen? Merezi bai.
  Gaur egun, erlijio sinismenak albo batetara utziz, gailurrera iristen garenok gure izerdi eta arnas estuarekin, nahiko penitentzia egiten dugu, aurreko egunean egin ditugun zerbeza edan eta Jan desfaseak garbitu nahiak izaten dira. Gailurrera iristearekin batera gure bekatu guztiak barkatuak daudela iruditzen zaigu, garbiak gaudela berriro Jan eta edan oparoak egiteko. Zer ederto, ez dut alperrik bidea egin, ahula da haragia.

   Egunkaria bidea asko gustatu zait, motza baina ona da. Oso ondo ekipatua dago. Basera iristeko altzairuzko kable luze bat dago. Trepada hori nahiko zikina dago, beraz norbait joaten bada eta animoak baditu zerratxo bat eraman. Bertaratzeko bi aukera daude. Uztureko bide normala hartu eta gailurrera iristear gaudela kanalera jaitsi, eta kablera iritsiko gara. Edo, bestea, zuzen azpitik. Azken hau, ezagutu gabe, liosoa gerta daiteke. Noski, nik, azken hau hartu nuen. 
 Egunkaria bidearen eskuinetara ekipatutako beste bide  bat ikusi dut. Ez dut inongo informaziorik. Norbaitek partekatu nahi badu informazioa, idatzi.
 Zoriondu nahi ditut Asier eta bere kideak bidearen gaitik. Goiz eder bat pasa dut zuen lanari esker.

   Kuriosidade bezala, eskalada irteera hau bizikletaz egin dut. Zaldibian hasi naiz pedalei astintzen, Tolosaraino joan nahiz bidegorritik. Tolosatik Izaskunera iritsi nahiz, pistan gora txirrindua utzi dut, paretara hurbildu naiz, azpitik zuzen, Egunkaria bidea eskalatu, gailurrean flipatu, eta bizikletaz berriz Zaldibiara bueltatu naiz.

   Pekatariok, horrelako penitentziak behar izaten ditugu gure anima galduak salbatzeko.

 zaldibiako plaza

Uzturre Tolosatik

Uzturre Izaskundik

Gerturatzen

Bidearen hasiera

Gailurrean

Super Energi

   Aspaldian  esperimenta gabeko sentsazioa izan nuen berriro, Gavarnin. Garai batetan, gaur egungo teknologia ez zegoen, informazio eskasekin abiatzen giñan, gure abenturatxoen bila, Gavarnie zirkuko ur jauzi izoztuetara. Eguraldi kaxkarrak zapuzten zizkigun gure ametsak eta, or ibiltzen ginen bueltaka norabiderik gabe alferkerian. Nik gaizki eraman izan dut beti egoera horiek, bai orduan eta bai orain. Nik horrelako egun bat lasai hartzeko era bakarra izaten da, aurreko egunean kriston astindua hartu izan ba dut. Nola bururatu zitzaigun orduan eguraldi txarrarena jakinda Gavarniruntz tiratzea? Ba, bi arrazoigatik. Bata, ez genuelako beste izotz irtera  gehiagorik batera egiteko aukera izango chemak eta biok tenporada honetan. Eta bigarrena, Unaik Mendiak Gavanin utzitako arrastoak liluratu egiten nautelako, eta askotan gogo hoiek arrazoiaren aurretik jartzen ditugu, Chemari prest bai zegoen Iruñako eskalatzaile apartaren bide gogor bat nirekin saiatzeko. Gauza da, gau osoa euritan egon zela eta, iratzargailuak jo zuenean ere euritan segitzen zuela. Goizean izan zuen atertzeko esker ona, baina, ordurako berandu zen, kaltea egina zegoen. Transhumantzian hanka egiteko beste aukerarik ez genuen izan Pirineotako hegoaldean dauden pareta eguzkitsuetara.

   Peña Montañesa ez zegoen bere egoera hoberenean, baina, behintzat, haitza zen eta ez izotz kaxkarra. Eguraldiak goizez laguntzen zuen eta arratsalderako ekaitzak astintzeko aukera iragartzen zuten. 
   Eskalada batzuk baztertzen joan giñan oncins aldera errepidez igotzen ari ginela, larunbata goizeko lehen ordua zen. Gaueko zaparradek pareta bustia utzi zuten. Suertez, baldintza horiek, nik proposatutako bideentzako aukera ematen zuten, hauek bai ziren itxura hoberena azaltzen zuten bideak. Grand Course eta Super Energi bideak nituen nik gustuko. Goiz genbiltzan eta taberna itxia zegoen oraindik, beraz krokis gabe joan beharko genuen. Ez dakit inoiz probatu dezuten, baina honek ere bere xarma dauka. Bi bide hauek  bata bestearen ondoan daudenez  asko eztabaidatu gabe gure pausoak lehenengo bidearen azpian suertatu gintuzten. Bustia zegoen lehen luzea, asko saiatu behar izan nuen bertatik igotzeko. Kanpatxoan geundela konturatu giñan desplomea ez zegoela igotzeko moduan, eta garrantzitsuena, bi zapelatza kabi eginak zeuden bertan, kumeak eta guzti, sabai baten azpian. Automatikoki Super Energira tiratu genuen bigarren luzea egiteko.

   Gustatu zait bidea, bi luze ikusgarri dituela deritzot. Orokorrean fortzatu xamarra iruditu zait trazatua. Nire iritzia da zabaldu dutenak zailtasunaren bila joan direla egoera ez atsegin batzuk sortuz. Paraboltak kokatu dituzte leku batzuetan non azpitik zabaldutako bide batetan ez ziran egongo. Eraman nahi izan dute eskalatzailea zailtasunera, edertasuna kontutan hartu gabe. Bai lortu dutela pasarte batzuetan, baina orokorrean gazi gozo zaporea geratzen zaizu horrelako pareta paregabe batetan dioan bide batean.Graduen kontuetan ez nahiz luzatuko, iruditu zaigu goitik jota zeudela.

   Dena ez zen eskalada izan inprobisazioz beteriko bidai honetan. Sorpresa atsegina izan zen laespuñako herrian Valladolizeko Agustiñekin topo egitea. Edo, larunbata gauean, Cecile eta Nachoren etxean izan genuen afari ederra. Gauza guzti hauek bidaietan gertatzen dira, hori bai, bilatzen badituzu. 

 

Chema hirugarren luzean

laugarrena

Laugarrena goitik

Seigarrena

Zazpigarrena

Zazpigarrena