ASON - Empatia

  Sentsazioa nabarmena izaten da, burura datozkidan hausnarketekin batera; lur malkartsu hauek, mendi pikotsuak begiratzen ditudanean, eta bazter helezinetan etxolak ikuskatu, iruditzen zait ulertzen dudala zer izan den gizakiaren iraupen-borroka garratza. Gizon eta emakumeen lan hebaingarria inguru arrotza menderatzeko, behar bitala bizi irauteko.

   

   Baso gaindiezinak menderatzea, mendiko zelaiak irabaztea, lurra gizarteratzea, bizirauteko premian eginiko zeregin amaigabeak.  

Leku harrigarrienetan ikus ditzakezu pertsona hauen hil a la biziko lanak, pazientzia handiz  eginikoak guztiak, denbora pertzepzio desberdin batez; irauteko sortuak izan diren harri hesiak. Urruneko bordak, zelai garaietako azken belar-izpia aprobetxatu nahian eraikiak. Eta, herrixketatik abiatuz, mendien hegal malkartsuetan gora igotzen diren bideak, edo amildegi zorabiagarrietatik zintzilikatzen direnak. Guzti hauek ikusten ditut Picos de Europara natorren bakoitzean.

  

 Oraingoan ere horrela izan da, ez nuen Ason bailara ezagutzen eta, natura gainezkatzailea kontenplatu dudanean, azaldu ditudan behaketa guzti horiek kontsolidatu besterik ez ditut egin.  

   Gaur pentsatzeko astia izan dut Gorka soka luzeetan aseguratzen ari nintzen bitartean, coronavirusaren kontua etorri zait burura. Zer pentsatuko lukete gizon eta  emakume hauek, jakingo balute bitxo mikroskopiko batek, katarro gaizto batek, mundua  gelditzea lortu duela? Sufrimendua eta mina maila gorenean bizi izan duten  pertsona hauek zer esango lukete, ikusi ere ezin dan  zomorro maltzur batengatik etxean gorderik egon garela jakingo balute? 

 Egia esan bost axolatuko zitzaien gizon eta emakume hauei beraien inguru isolatu honetatik kanpo gertatzen ari zen guztia, denborarik ere ez zuten izango hortan minutua galtzeko, egunerokoak egiten, jatekoa lortzen, nahiko lan izango lukete.

   Lana latz egin duena, bailara eder honetan bizi diren gizon eta emakumeak bezala, Arizio  izan da. Motibazio handia behar da Ason herritik gora horma ikusgarriaren azpira, zelai  malkartsutik motxila trastuz beteta, deskribatu ezin daiteken ahalegin burugabean, hiru  bide zabaltzeko.

   

  Empatia du izena Gorka Lertxundirekin batera Asongo horman eskalatu dudan bideak. Izen hunkigarria dauka, nire testuarekin bat egiten duen hitza.

 

  

Hemen kronika: Uztaila izateko goiza lainotsua eta freskoa zen, euri fin batek bustitzen gintuen. Malda  astunean gindoazen gora, belarra, aitzinean ehunka abelburuen elikagai izango zena, altu  eta hezea zegoen, frakak blai eginda geneuzkan. Ez da distantzia luzea herritik hormara  dagoena, ahalegina ordea handia eskatzen du.

  Sei luze ditu Empatía bideak, eta horrela gainditu genituen guk: Lehen luzea hasiera nondik den ez da erraz ikusten, bi parabolt daude bata bestetik gertu. Guk, hasiera hau era askean egiteko, bigarren parabolta txapatu ondoren, eskuinean dagoen zuhaitz bat erabili genuen altuera pittin bat hartzeko eta paretara eranstera lortzeko, nahiko eroso egiten da horrela. Hortik aurrera hasten da hoberena, asko eskalatu beharra dago luze hau kateatzeko.

   Bigarren luzea antzekoa da, graduz gutxiago izan harren. Bosteko kamalota beharrezkoa da  tramu bat babesteko. Lasai hartzeko luzea dela, inongo presarik gabe, iritzi diot. Izugarri gustatu zitzaidan.

  Hirugarrenak ere diedro sistema berdina segitzen du, baina arrakala ez da ain zabala.  Erorikoa posible bat edozein momentuan gerta daiteke, hauts beltz batek estaltzen ditu  heldulekuak, zalantza eta zailtasuna nahasten dituen konbinazio esplosibo bat sortzen da.

.

   Laugarren luzea bideak duen zailena da. Azaldu behar dut lehen paraboltaren txapa falta zela. Ez da lehen aldia nere idatzietan hau komentatu izan dudala, kordino bat txapan zintzilikatua uzteak arriskuak dakartza; haizearen eraginez askatu egiten dira tuerkak eta txapak erori. Jakinen gainean ginen falta zela, txapa bat eta tuerka generaman gurekin, Ariziok eskatu zigun jartzeko, eta hori egin genuen.

   Puntu horretatik zintzilik hasi genuen luzea, lehen txapa kokatu eta gero. Luze teknikoa iruditu zitzaigun, ez genuen kateatzea lortu, baina pauso guztiak era askean atera genituen, nere ustez duin igo genuen, Jentilbaratzako ikasitakoak ongi aplikatzea lortuz.

   Bosgarrena luzearen giltza sabai batean dago, ez da polita, ondoren datorren eskaladak salbatzen du luzea elegante terminoetaraino. 

  Seigarrena graduz baxuena da, baina konpromisoz handiena, ez dakit zergatik baina   luze hauek ikaragarri gustatzen zaizkit.

      Bide oso ona da Empatía, asko gustatu zaigu, eskalada ikusgarria eskeintzen duen linea da. Zorionak eta mila esker Aritz eta Bittor.