ANSO- TOZAL DE ESPELUNGA - Culo spray

   

   Ez da bat-batean gertatzen, denbora behar izaten du. Normalean mantso etortzen da, ibaiko ura udan bezala, suabe, atsedenik gabe, mendietan jaiotzen denetik itsasoan desagertzen den arte. Ez zaitu egoerak harrituko, kontziente bai zara pasa den denbora ez dela alferrikakoa izan. Garrantzitsua dena, ibaiko urak egiten duen moduan urloa topatzen duenean, hura gainditu eta itsasorako bidea jarraitzea da. Nire sentsazio hau, beterania izanen da, eskalatzen harrapatu nau.

Lehen luze gupidagabea

   Enekoren azken eskalada proposamenarekin etorri zitzaidan sentsazio nabarmen hau, Zurizako Espelunga horman dagoen Culo spray bidean hain zuzen ere. Mikel Pérez de Larraya, Ander Zabalza, eta, Mikel Ironizaren laguntzarekin zabaldutako bidea dugu. Iruñako alpinista belaunaldi berria ditugu, oso indartsu datozenak, segida emanez beti goi mailan egon den Nafarroako alpinismo giroari.

   Culo spray bidearen krokisa eskuan nuela gertatu zitzaidan narratzen hari natzaizuen zalantza arraro hori, -kapaz izango naiz gazte hauen proposamenarekin aurrera egiteko?, ni eskalatzen hasi nintzenean, orain hiru hamarkada, eskalatzaile hauek jaio gabeak ziran oraindik.

 Bigarren tirada

   Burutazio bitxi horiek bueltaka neramatzan Espelunga hormaren itzal babesgarriaren bila nindoala, iraileko ostegun lasai bat zen.

   Zutik, gora begira, Culo spray bidearen hasieran, lurretik hamar metrotara dagoen bigarren parabolta ikustean, deigarri egin zitzaigun. Bertatik mosketoi bakarti bat zegoen zintzilik, gurea baino lehenagoko sokadaren batek utzia, nire sentsazio arraroa handitu besterik ez zen egin. Bere herioarekin kontzientea den, baina, borrokarako prest dagoen gerlaria bezala, luzearekin hastea eskatu nion Enekori. Katu oinak jantzita hil nahi nuen. Horrela izan zen, urte luze hauetan harkaitzera itsatsita egotetik ikasitako trikimailu guztiak probatu nituen eta, amore eman besterik ezin izan nuen egin. Haitzakia ahoan nuela izan zen, nola ez: hirurogei garren hamarkadako haurrak, jaiotze kopuruaz asko izan omen ginen, gehiengoak berriz, altueran, eskasak. Enekoren txanda etorri zen ondoren. Oni pausoa trabatu zitzaion ere, baina bera, ez zegoen ain azkar amore emateko prest. Dena galdua zegoela pentsatzen hasiak ginen unean, Eneko pauso gupidagabea gainditzea lortu zuen.

Hirugarrena

   Zorioneko gu, penagarria izango litzaiguke pauso exkas batengatik hurrengo luzeetan dagoen kalitatezko eskalada galtzea.

Laugarrena

   Bigarren tirada izugarri ona da, arrakala eskalada modukoa. Ezkerrean kokatua dagoen lehen parabolta ez genuen txapatu, zuzen sartu ginen arrakalara.

   

   Hirugarrena mundiala da ere, luzea soka bakarrarekin egin genuenez tentuz joan behar izan ginen igurtzia ekiditeko.

Bosgarren luzea

Bosgarrena

   Eskalada erritmo ona generaman, tiradak bata bestearen atzetik azkar igotzen genituen, gozatzen gindoazen. Azken luzean geundela harrapatu gintuen eguzkiak, zartako bat izan zen, gustura egotetik sufritzerainoko distantzia txikia da.

Ezkaurre tontorra

Ur horma

Seigarrena

   

Zazpigarrena

      Urdaburu bidetik errapelatu genuen, pozik, ezinezkoa zirudiena egitea lortu genuelako.

Saiak eta Ugatzekin batera, xagutxoa izan genuen gure eskaladaren testigu bakarra.