ANSABERE- BELLEFONT BIDEA

     

Ansabereko orratz handiaren ekialde aurpegia

      Gaur Kukua entzun dut ere. Berriz, motxila eskalada materialez beteta eta patrika diruz hutsik harrapatu nau. Beti gertatzen zait. Logikoa da ere. Zertarako behar dut dirua mendian ? 

      Asko estimatzen dut nik txori lotsati hau. Alfer fama dauka, baina, nik ez dut hori pentsatzen. Nola izango da alferra egun osoa kantuan pasatzen duen animali bat ?  Ez al da garrantzitsua bere abestiekin basoetako bazterrak alaitzea ?  Zer izango zen guretzako Kukurik gabeko udaberri bat ? Helburu materialik gabeko ekintzak, benetan gustu onez egiten direnean, asko estimatzen ditut nik.

Hiru errege mahia eta Petretxema Lizako lepotik

Nahiz eta luzeagoa izan oinez egin beharrekoa, Linzako aterpetik Ansabereko hormetara gerturatzea bururatu zitzaidan, Linza autoz etxetik hurbilago daukat. Goizeko bost erdietan atera nintzan etxetik. Zortzietako Linzan nengoen. Berehala jarri nintzen martxan. Hiru errege mahia mendira doan bidea hartu nuen Linzako lepo arte, eta handik, Petretxemaren azpitik, Anso leporaino. Beste aukera bat  dago, zuzenagoa,  Atxeritoko aterpe ondotik pasatzen dena, baina terreno okerragoa da, leku Karstikotik doa, ibiltzea zailduz. Goizeko hamar erdietan granpoiak jazten ari nintzan Ansabereko orratz handiaren azpian.

Altura hartzen paretan zehar

Niri gertatu zitzaidan bezala, udaberrian elurra topatu daiteke hasierako parte honetan. Ohikoa dudan moduan oraingoan ere krokis gabe nindoan. Nahiz eta etxean ongi irakurri nuen bidearen deskribapena, akatsa izan nuen eskaladaren hasieran, ez nuen antzeman tximini oblikuoa, eta pareta behe partetik eskalatzen hasi nintzen. Hiru luze gehiago egin behar izan nituen bide originala hasten den lekura iristeko.

Sokada bat pareta erdian

 Harria ukitzearekin bat, behin Enrikek bide honetaz esan zidana oroitu nuen.

 - Oso haitz txarra zegok. 

Batzuk espabilatzeko bizkarrean makilarekin eman behar digute, eta askotan horrela ere ez gara iratzartzen. 

Gogorra egin zitzaidan igoera. Azkenengo bi luzeak tortura izan ziran. Ain prekarioa zen dena, harria eskuetan desegin behar zitzaidala zirudien, aurrera egiteak arreta izugarria eskatu zidan. Azken aurreko luzearen bilera iltze bakar batean egin nuen, ez zegoen beste aukerarik, eta okerrena, tirada osoaren seguro bakarra bera izan zela. Era bat hustu nintzen, dena emana nengoen. 

Lainopean iritsi nintzen orratza handiaren gailurrera. Era bat flipatua nengoen, nolako marroian sartua egon nintzan. 

Punta harritxu horretatik hanka egiteko presa nuen, ez zen giro, Rapel batez behera egin nuen, orratz erraldoiaren eta Petretxema mendiaren leporaino. Azken luze motza ere azkar igo nuen, Petretxemako gailurrera doana, irrikaz nengoen pareta hau bistatik kentzeko. Arratseko zazpiak ziran, pozik nengoen oinez eta sokarik gabe ibili ahal nuelako.



Gailurrean laino artean paretan dena eman eta gero