ORDESA - Heroina

   Ez da berdina zinemara bakarrik joan, edo, konpañian egitea. Baina, aretoaren argia itzaltzen denean, eta, filma proiektatzen hasi, bakarrik zauden sentsazioa desagertzen da, pelikularen istorioak arrapatzen zaitu. Ez da berdina sexua bakarrik, edo, bikotean egitea. Baina, larruaren egarriak estutzen zaituenean bakarrik egoteak ez du garrantzirik, plazerrera iritsi dezakezu, sexu egarria asetu.  Ez da berdina bakarka eskalatzea, edo, sokadan egitea. Baina, erronka batek itsutzen zaituenean, eta, sokakidearen falta gahinditzeko kapaza bazara, satisfazioaren tamaña izugarria da, askatasun pertsonalaren jabe zara. 

Ur jauzia bere osotasunean dago

   Bakardadea bilatu daiteke, ez da nire kasua izan irtera honetan. Etxetik atera aurretik telefono dei pilo bat egin ditut sokakide bila, pazientzia agortu zait, eta, orduan, B planera pasatu naiz. Azken irtera honetan bi plan nituen, B eta A.

Luichy-ren croquisa

   Ordesan beti dago zer eskalatu. Berdin dio estutzeko bideren bat aukeratu, edo, inguruaz gozatzeko linea lasaiago bat, emaitza bera da, disfrutatzen duzu. 

Pareta azpian, bidearen hasieran

   Heroina bidea hautatu nuen nik. Urte asko pasatu dira bide hau lehen aldiz eskalatu nuenetik, Txata Lazkaotarrarekin egin nuen, laurogeita hamarreko hamarkada hasiera zen. Tamalez ezbeharra izan genuen: Txata bidearen azken pausoan zen, soka goitik zuela, iadanik eskuak belazean, eta erorketa txiki bat izan zuen, txorkatila bihurrituz. Bizkarrean jaitsi behar izan nuen Txata Gallinerotik parkeko parkingeraino. Odisea bat izan zen, Greziar heroitasuna modukoa.

Orokorrean harria ona du bideak

   Bide on bat da Heroina, erraza zailtasun aldetik, konpromisozkoa segurtasunetik. Oso ongi zabaldua dago, garbia bai dago material fixo aldetik, ez dagoz paraboltik. Pentsa behar dugu Galvez eta De Pablosek zabaldu zutenean frienak eta katu oinak asmatu berriak zirela.

Zazpigarren luzeko tetxuaren azpian

   Sei ordu behar izan nituen eskalada burutzeko. Ordesan, bide bat bakarkako eskalada teknikan egitea ez da lan erraza, horman zehar gora eta behera ibiltzeko beste lekuetan baino neurri gehiago hartu beharra daude. Ezinbestekoa da soka ondo babestea harri blokeen kaos horretan, nik behera egiten dudanean eta sokak arroka ukitzean, frakzinamentua egiten dut. 

   Oso pozik geratu nintzen erronka pertsonal hau betetzeaz, nire buruarekin bakean.

Hormak bizirik daude

   A planari paso emateko momentua iritsi zen ere. Arkaitzek ostiralean jai zuen eta eskalatzeko prest zegoen. Kondizio bakar bat zuen, Ansaberera joatea, Borrokan aske bidea saiatzera. Baietz esan nion.

   Laino mehe bat zegoen, haize hotzak alde batetik bestera mugitzen zuen izara zuri bat balitz bezala. Hurbiltzean, batzuetan Ansabereko orratzak zeru urdinaren kontrastean ikusten bagenituen ere, normalean lainoek gure begien aurrean izkutatzen zituen. Goruntz gindoazen eran eguraldia hobetu partez okertzen ari zen. Hormaren azpira iristsi ginenerako lainoz inguratuak geunden, ez zen metro batera ikusten. Hezetasun handia zegoen, eta, tarteka xirimiri finak bustitzen gintuen. Eskalatzen hasi ginen, nahiz eta jakin ez zela bide gogor hau egiteko eguna. Benetan bustitzen ari ginela ohartu ginenean, gauzak bildu genitun eta, jaisteko beste aukerarik ez genuen izan. Enbidoa botata utzi zigun Ansabereko Spigolok, guk hartu besterik ez genuen egin, oraindik partida ez da bukatu.